آیا از علائم مرگبار کیست پارااواریان آگاه هستید؟ بخوانید و شوکه شوید!
آیا می‌دانید کیست پارااواریان چیست و چه علائمی می‌تواند داشته باشد؟ این کیست‌های نزدیک تخمدان‌ها اغلب بدون خطر هستند، اما در صورت بزرگ شدن، پیچ‌خوردگی یا پارگی ممکن است مشکلات جدی ایجاد کنند.
کیست پارااواریان به عنوان یک کیسه حاوی مایع، در نزدیکی تخمدان‌ها یا لوله‌های فالوپ شکل می‌گیرد. معمولاً این کیست‌ها در سونوگرافی قابل تشخیص هستند و اغلب بی‌خطرند. با این حال، در صورت بزرگ شدن، پیچ‌خوردگی یا پارگی، ممکن است به مداخله پزشکی نیاز داشته باشند.
آشنایی با کیست پارااواریان
کیست‌های پارااواریان در نزدیکی تخمدان‌ها ایجاد می‌شوند و برخلاف کیست‌های تخمدانی، داخل تخمدان‌ها ظاهر نمی‌شوند. این کیست‌ها به دلیل موقعیتشان در اطراف تخمدان‌ها شناخته می‌شوند و عموماً شامل مایع یا ترکیبی از مواد مایع و جامد هستند.
این کیست‌ها می‌توانند در نزدیکی لوله‌های فالوپ نیز دیده شوند که به آن‌ها “کیست پاراتوبال” گفته می‌شود. نوعی از این کیست‌ها، به نام کیست‌های “هیداتید مورگانی”، روی زوائد انگشت‌مانند لوله‌های فالوپ شکل می‌گیرند و اغلب بدون علامت خاصی هستند.
شیوع این کیست‌ها
کیست‌های پارااواریان حدود ۵ تا ۲۰ درصد از توده‌های اطراف رحم را شامل می‌شوند. بسیاری افراد ممکن است هرگز متوجه وجود آن‌ها نشوند زیرا هیچ علامتی ایجاد نمی‌کنند. این کیست‌ها در سنین باروری زنان، یعنی بین ۲۰ تا ۴۰ سالگی، بیشتر تشخیص داده می‌شوند.
nbsp;
علائم و دلایل ایجاد کیست
نشانه‌های کیست پارااواریان
اغلب این کیست‌ها علامتی ندارند، اما اگر بزرگ شوند ممکن است موجب احساس درد یا فشار در شکم شوند. گاهی اوقات، درد می‌تواند به صورت خفیف یا تیز و ناراحت‌کننده باشد.
آیا این کیست‌ها دردآور هستند؟
کیست‌های بزرگ ممکن است درد یا احساسی مشابه فشار و سنگینی را ایجاد کنند، به ویژه هنگامی که به سایر اندام‌های شکمی فشار وارد می‌کنند. البته این حالت در موارد نادر و کیست‌های بسیار بزرگ رخ می‌دهد.
دلایل تشکیل کیست‌ها
کیست پارااواریان زمانی شکل می‌گیرد که رباط پهن دچار تغییراتی شده و مایع در آن تجمع پیدا می‌کند. این رباط ساختارهای تولیدمثل را شامل می‌شود و ممکن است بخش‌های باقی‌مانده‌ای از جریان‌های جنینی (مجاری مولرین) در دوران پیش از تولد، زمینه ایجاد این کیست‌ها باشند.
nbsp;
عوارض احتمالی کیست
کیست‌های پارااواریان اکثر اوقات مشکل‌ساز نیستند، اما در شرایط خاص ممکن است عوارض جدی ایجاد کنند:
- رشد بیش از حد کیست: زمانی که قطر کیست از ۸ سانتی‌متر بیشتر شود، ممکن است به فشار در شکم، یبوست یا تکرر ادرار منجر شود. چنین حالتی همچنین خطر پیچ‌خوردگی یا پارگی کیست را افزایش می‌دهد.
- پیچ‌خوردگی: این حالت می‌تواند علائمی مانند درد شدید شکم، تب و استفراغ ایجاد کرده و جریان خون به اندام‌ها را مختل کند.
- پارگی کیست: پارگی کیست ممکن است باعث خونریزی داخلی گردد.
- سرطان: گرچه نادر است، اما برخی از کیست‌ها ممکن است سرطانی شوند.
تشخیص کیست و بررسی‌های آزمایشگاهی
این کیست‌ها اغلب در معاینه لگنی یا سونوگرافی کشف می‌شوند. سونوگرافی ترانس‌واژینال از روش‌های دقیق‌تر برای بررسی این کیست‌ها است. در برخی موارد، پزشکان ممکن است کیست را برداشته و محتوای آن را تجزیه‌وتحلیل کنند تا مطمئن شوند که مشکل خاصی ندارد.
مدیریت و درمان کیست‌ها
در بیشتر موارد، کیست‌های پارااواریان نیاز به درمان ندارند، اما در صورت ایجاد علائم یا احتمال خطر، پزشک ممکن است آن‌ها را خارج کند. روش‌های درمانی رایج شامل:
- عدم نیاز به اقدام درمانی: کیست‌هایی که خطری ندارند و بدون علامت هستند نیازی به درمان ندارند.
- پایش: در برخی موارد، پزشک ممکن است بر روی تغییرات احتمالی کیست نظارت کند.
- جراحی: اگر کیست خطرساز باشد یا علامتی ایجاد کند، معمولاً اقدام به جراحی می‌شود.
متداول‌ترین شیوه جراحی
روش جراحی لاپاراسکوپی برای برداشتن کیست‌ها به عنوان روشی موثر و ایمن شناخته می‌شود. در این روش، با ایجاد برش‌های کوچک، کیست به راحتی از بدن خارج می‌شود.
