وقتی ستاره پسیانی و نازنین بیاتی دهه شصت را زنده کردند! (عکس)

«خانه ارواح»، کمدی تازه سینمای ایران که پس از سال‌ها توقیف اکران شده، با ترکیب تکراری چهره‌های آشنا مانند پژمان جمشیدی و نازنین بیاتی و حال و هوای نوستالژیک دهه شصت، تلاش دارد نظر مخاطبان را جلب کند؛ اما همچنان نتوانسته حرف تازه‌ای در ژانر کمدی ارائه دهد.

فیلم جدید «خانه ارواح» به‌عنوان یک کمدی به سینما‌های کشور آمده و توانسته توجه گروهی از مخاطبان را به خود جلب کند. این اثر که مدت‌ها در وضعیت توقیف قرار داشت، همانند بسیاری از فیلم‌های توقیفی اخیر، نکته برجسته‌ای برای ارائه ندارد و ارزش خاصی برای بحث ایجاد نکرده است. باز هم همان فرمول آشنا در کمدی‌های سینمای ایران، از جمله حضور پژمان جمشیدی و ترکیبی از چهره‌های شناخته‌شده مثل نازنین بیاتی در آن دیده می‌شود. طراحی استایل بازیگران نیز، مانند سایر کمدی‌های مشابه همراه با تم نوستالژی‌، بدون نوآوری خاصی بوده است. حالا در ادامه، به بررسی دقیق‌تر طراحی لباس‌ها در این فیلم می‌پردازیم.

<

نوستالژی و استفاده بی‌رویه از آن

<

زمانی بود که نوستالژی‌بازی، خصوصاً با فضای دهه شصت و پنجاه، مخاطبان را به هیجان می‌آورد. اما استفاده بیش‌ازحد و بی‌کیفیت از این موضوع باعث شده که اکنون برای بازگشت به این سوژه، همه‌چیز بیش از حد تکراری به‌نظر برسد. طراحی استایل‌ها شامل لباس‌های خانگی دهه‌های قبل، مانند پیژامه‌ها و عرق‌گیر‌های گشاد و همچنین مدل‌های مو و ریشی که برای مردان در نظر گرفته شده است، بسیار تکراری و فاقد جذابیت شده است. اگر ذوق طبیعی و توان بعضی از بازیگران نبود، این فیلم چیزی برای عرضه نداشت. ضعف در نوآوری‌های طراحی لباس و استفاده مکرر از طرح‌های یکسان باعث شده مخاطبان به‌تدریج از چنین آثاری فاصله بگیرند و به دنبال کمدی‌های تازه‌تر و داستان‌های واقعی‌تری باشند.

شخصیتی با استایل همیشگی و بی‌تغییر

<

شخصیت پژمان جمشیدی که تقریباً در همه آثار کمدی دهه اخیر حضور داشته، در «خانه ارواح» نیز با همان استایل‌های کلیشه‌ای دیده می‌شود. ترکیبی از محاسن و پوشش‌های تکراری مثل پیراهن‌های ساده و شلوارهایی که یادآور شخصیت‌های ثابت در تاریخ ایران هستند. این بازیگر، خلاقیت اولیه خود را که در حضور اولین آثار تصویری خود نمایش داده بود، از دست داده و با استایل‌های تکراری درگیر شده است. همچنین کاظم سیاحی با کت‌های جین و شلوارهایی از همان دوران ظاهر شده که فاقد جذابیت خاص هستند. البته کت جین با وجود قدیمی‌بودنش همچنان می‌تواند جلوه‌ای مثبت به شخصیت‌ها بیافزاید. استفاده از کت جین در هر دوره‌ای جذاب بوده و اگر تا به حال امتحان نکرده‌اید، پیشنهاد می‌کنیم یکبار آن را تجربه کنید.

بازنمایی تیپ‌های دهه شصت

<

*نازنین بیاتی* در این فیلم، پوششی مشابه زنان دهه جنگ و پس از آن دارد. پارچه‌های ساده و غیرمتنوع، رنگ‌های کدر و روسری‌هایی بزرگ که بی‌دقتی در طراحی آن‌ها دیده می‌شود. ویژگی منحصربه‌فرد پوشش این دوران، ست‌کردن همه رنگ‌ها بدون تضاد یا کنتراست است. لباس‌های حجیم با چین‌های زیاد نیز ویژگی دیگر استایل زنان آن دوران است. در ظاهر نازنین بیاتی نیز این سبک و شاخصه‌ها مشاهده می‌شود. البته گریم بی‌کیفیت و اجرای ناکارآمد، توانسته چهره او را از جذابیت دور کند. این گریم ابتدایی و اجرای ضعیف، تأثیرگذاری استایل و شخصیت‌پردازی بازیگر را نیز کاهش داده است.

تصویر پوشش زنان در دوران جنگ

<

با توجه به زمان فیلم که بخشی از آن در دوران جنگ می‌گذرد، برخی شخصیت‌ها با حال و هوای آن زمان طراحی شده‌اند. استفاده از مقنعه به عنوان یکی از مهم‌ترین اجزا پوشش زنان در این دوران، در طراحی استایل شخصیت ستاره پسیانی انعکاس یافته است. همچنین، استفاده از عینک‌های بزرگ و کائوچویی در استایل او نمونه‌ای واضح از ترند جهانی آن دوران به‌شمار می‌رود. این عینک‌ها نمادی از جدیت، مطالعه و شخصیت‌هایی خاص بوده‌اند، اما امروزه به‌عنوان یکی از اکسسوری‌های جذاب دنیای مد و فشن شناخته می‌شوند.

جمع‌بندی

فیلم «خانه ارواح» در قالب یک کمدی تلاش کرده به‌خوبی خود را در دل مخاطبان جای دهد، اما همانند داستانش، طراحی استایل بازیگران نیز خلاقیت زیادی ندارد. گریم‌های ضعیف و استایل‌های کلیشه‌ای، جذابیت‌های بالقوه این اثر را کاهش داده است. شخصیت‌هایی مانند نازنین بیاتی و کاظم سیاحی نیز با گریم‌های مصنوعی و فاقد ظرافت همراه بوده‌اند که باعث شده نتیجه کار در انتقال پیام اثر خوب نباشد. نظر شما درباره طراحی لباس و گریم این اثر چیست؟ آیا به آن نمره قبولی می‌دهید؟ حتماً نظرات خود را با ما در میان بگذارید.