چه زمانی ریزش مو شما را به مرز هشدار می‌برد؟
ریزش مو روزانه امری طبیعی است، اما چه زمانی این وضعیت می‌تواند به یک هشدار جدی برای سلامت بدن تبدیل شود؟ با بررسی علل تغذیه‌ای، هورمونی و بیماری‌های مرتبط، می‌توان از پیشرفت ریزش غیرعادی مو جلوگیری کرد.
اگر در طول روز با مشاهده ریزش موهای بیشتر از حد معمول مواجه شوید، ممکن است با یک مشکل جدی در سلامت عمومی بدن روبه‌رو شوید. در شرایط عادی، ریزش مو بخشی از چرخه طبیعی رشد و جایگزینی موهاست. ولی اگر این روند تغییر کند یا شدت یابد، لازم است از متخصص مشورت بگیرید تا از مشکلات بنیادی‌تر پیشگیری شود.
چرخه طبیعی ریزش مو
روزانه بین ۵۰ تا ۱۵۰ تار مو به صورت طبیعی ریزش پیدا می‌کند، که بخش مهمی از چرخه زیستی مو به شمار می‌آید. میزان ریزش مو می‌تواند بر اساس تعداد دفعات شست‌وشوی مو متفاوت باشد. به‌طور مثال، شست‌وشوی روزانه باعث کاهش تعداد موهای ریخته‌شده در هر بار شست‌وشو می‌شود، در حالی که در صورت فاصله افتادن بین شست‌وشوها، موهای ریخته‌شده به صورت انبوه‌تری دیده می‌شوند.
تأثیر تغذیه و کمبود مواد ضروری
کمبود مواد مغذی مانند آهن و ویتامین B12 یکی از عوامل اصلی ریزش موی غیرطبیعی است که با نام “تلوژن افلوویوم” شناخته می‌شود. این کمبود علاوه بر ریزش مو، باعث علائم دیگری همچون خستگی، ضعف عمومی و دردهای پراکنده می‌شود.
برخی رژیم‌ها نظیر گیاه‌خواری و مصرف داروهای کاهش وزن می‌توانند این کمبود را تشدید کنند. از این‌رو، بررسی وضعیت مواد مغذی بدن از طریق آزمایش خون ضروری است و بهبود شرایط معمولاً نیاز به چند ماه زمان دارد.
نقش تیروئید در ریزش مو
اختلالات تیروئید، شامل پرکاری و کم‌کاری، تاثیر قابل توجهی بر سلامت مو دارند. کم‌کاری تیروئید می‌تواند منجر به نازکی و شکنندگی مو شود، در حالی که در پرکاری تیروئید ریزش مو به صورت شدیدتر تجربه می‌شود. همچنین این اختلالات ممکن است همراه با علائمی چون خستگی، تغییر وزن و احساس سرمای شدید باشند.
این دسته از مشکلات معمولاً نیازمند مصرف دائمی دارو هستند تا از آسیب‌های بیشتر جلوگیری شود.
اختلالات هورمونی و سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS)
یکی دیگر از دلایل ریزش مو، سندرم تخمدان پلی‌کیستیک است که با افزایش سطح هورمون‌های آندروژن همراه می‌شود. این بیماری باعث کم‌پشت شدن مو و نمایان‌تر شدن پوست سر می‌شود. سایر علائم شامل رشد موی زائد، آکنه، پوست چرب و افزایش وزن است.
اصلاح سبک زندگی و رژیم غذایی همراه با استفاده از درمان‌های موضعی، به کاهش علائم این بیماری و بهبود وضعیت موها کمک می‌کند.
بیماری‌های خودایمنی و ریزش مو
ریزش مو در اثر بیماری‌های خودایمنی نیز یکی از دلایل رایج است. آلوپسی فیبروزان جلویی و آلوپسی آره‌آتا نمونه‌هایی از این بیماری‌ها هستند که موجب ریزش مو و در مواردی خسارت دائمی می‌شوند.
درمان‌های مختلف از جمله مصرف داروهای تزریقی و موضعی به مدیریت این شرایط کمک می‌کنند.
تأثیر ویروس‌ها و بیماری‌ها
بیماری‌های ویروسی، نظیر کووید-۱۹ نیز می‌توانند موجب اختلال در چرخه طبیعی رشد مو شده و ریزش موی موقت ایجاد کنند. این نوع ریزش، هرچند معمولاً به خودی خود رفع می‌شود، ولی ممکن است در موارد خاص نیازمند تجویز دارو باشد.
تشخیص علت این نوع ریزش، برای پیشنهاد درمان مناسب اهمیت دارد.
اهمیت مراجعه به متخصص
در حالی که ریزش مو در بسیاری موارد موقتی و طبیعی است، عدم توجه به تغییرات ناگهانی می‌تواند مشکلات جدی‌تری ایجاد کند. مشاوره با یک متخصص برای تشخیص دقیق علت ریزش می‌تواند به جلوگیری از مشکلات بیشتر و صرف هزینه‌های نادرست کمک کند.
